ccTLD,gTLD, TLD و IDN در ثبت دامنه به چه معنی هستند؟

TLD:

TLD یکی از دامنه‌ های سطح بالای ساختار سلسه‌ مراتبی سیستم‌ نام های‌ دامنه (Domain name system) در اینترنت می‌ باشد و مخفف Top Level Domain است. این بخش به عنوان آخرین بخش یک نام‌ دامنه قابل مشاهده است. به عبارت ساده‌ تر، فرض‌ کنیم که دامنه از یک یا چند‌ بخش تشکیل‌ شده‌ است که اصطلاحا به آن label گفته می‌ شود. این پسوندها با استفاده از "." جدا‌ می‌ شوند. اولین label از سمت‌ راست را Top Level Domain یا پسوند می‌ نامند. به عنوان مثال دامنه example.com را در نظر‌ بگیرید. در این مثال، com به عنوان TLD دامنه شناخته می‌ شود.

 gTLD:

در ابتدا TLD‌ها نام‌ های موجود در اینترنت (برحسب سازمان) به 7 دسته زیر تقسیم‌ شده‌ بودند:

‌Com: سازمانهای‌ تجاری مانند Hewlett-Packard :hp.com
Edu: سازمانهای‌ آموزشی مانند U.C Berkeley :Berkeley.edu
Gov: سازمانهای‌ دولتی مانند NASA :nasa.gov
Mil: سازمانهای‌ نظامی مانند U.S. Army :army.mil
Net: سازمانهایی‌ که زیر ساخت شبکه ایجاد می کنند مانند NSFNET :nsf.net 
Org: سازمانهای‌ غیر تجاری مانند eff.org
Int: سازمانهای‌ بین المللی مانند NATO - nato.int
امروزه این دامنه ها generic top-level domains (دامنه های سطح بالای عمومی) یا gTLDs نامیده می شوند. لغت "عمومی" به منظور تمایز این نوع دامنه ها، از دامنه های کشوری (ccTLD) آورده شده است که تنها متعلق به کشوری خاص هستند.

با توجه به رشد سریع اینترنت و نیاز به دامنه‌های بیشتر، در سال 2000 سازمان ICANN (متولی آدرس‌‌هاى اینترنتى و دامنه‌‌هاى‌‌اینترنتى عمومى و کشورى) تصمیم‌‌ گرفت که 7 gTLD جدید ایجاد‌ کند. این gTLD‌ های جدید به صورت زیر تعریف شدند:

‌‌aero: پسوند مرتبط با صنعت‌ هوانوردی
biz: عمومی
coop: پسوند مربوط به شرکت‌های‌ تعاونی 
info: عمومی
museum: پسوند مربوط به موزه‌ ها
name: عمومی برای اشخاص
pro: پسوند مربوط به افراد‌ حرفه‌ای، حرفه افراد و شرکت‌ ها

به تازگی فهرست gTLD های جدید عرضه شده اند که دارای تنوع وسیعی هستند و امکان انتخاب دامنه ای مناسب را برای کسب‌ و کار آسان تر کرده‌ است.

 ccTLD:

با بین‌ المللی‌ شدن اینترنت، متولیان Domain namespace تصمیم‌ گرفتند که TLD‌ها را علاوه بر تقسیم‌ بندی‌ هایی که سازمانها  و مشاغل را توصیف‌ می‌کرد، بر مبنای ناحیه‌ جغرافیایی نیز دست‌ بندی‌‌‌‌‌ نمایند. بدین ترتیب  TLD هایی بر مبنای استاندارد بین‌ المللی ISO 3166 که به هر کشور یک کد دو‌ حرفی اختصاص‌ می دهند ایجاد‌ شد. امروزه این کدهای دو حرفی که مشخص‌ کننده کشوری‌ خاص یا منطقه‌ ای‌ خاص هستند با نام ccTLD یا Country Code Top Level Domains شناخته‌ می‌شوند. نمونه‌ هایی برای ccTLD به صورت زیر می باشد:

ir. ccTLD متعلق به کشور ایران است و دامنه‌هایی که ایرانی هستند می‌ توانند از این ccTLD استفاده نمایند. de. ccTLD متعلق به کشور آلمان است و اگر دامنه‌ای تحت این ccTLD ثبت شود نشان از این دارد که این دامنه یا سرویس‌های آن متعلق به کشور آلمان می باشد. 

 IDN:

 یا Internation Domain Name روال جدیدی از نام‌ دامنه است که در یک یا چند label از دامنه به جای استفاده از کارکترهای ASCII، اجازه می دهد که برخی از کشورها از الفبای زبان خود برای ثبت‌ دامنه استفاده‌ کنند. به عبارت دیگر، با توجه به بین‌ المللی‌ شدن اینترنت، کاربران برخی از کشورها مجبور می شدند که برای ثبت نام دامنه ای با نام شرکت یا محلی از کشور خود، کارکترهای مورد استفاده در زبان خود را به ASCII تبدیل کنند در حالیکه چنین کارکتری اساسا برای استفاده در دامنه تعریف نشده بود. به عنوان مثال کاربران آلمانی برای جایگزینی ‌ä و ö باید از ae یا oe استفاده می کردند. همین مساله سبب شد که ساز و کاری جهت ثبت‌ دامنه‌ هایی با کارکترهای بین‌ المللی و برای برخی پسوندهای‌ خاص ایجاد شود. به عنوان مثال رادکام .com نمونه از یک دامنه IDN است که به زبان فارسی برای TLD .com ایجاد‌ شده‌ است. 

از سال 2009 ICANN تصمیم به ایجاد نوع جدیدی از IDN نمود که در آن به ccTLD ها نیز اجازه می داد تا از نام دامنه‌ هایی مبتنی بر الفبای‌ زبان خود برای ایجاد دامنه استفاده‌ نمایند. به این نوع TLD اصطلاحا IDN ccTLDs گفته می‌ شود.